Echte tranen, echte noten zonder de echte beelden. Dat is ongeveer in het kort samengevat de inhoud van dit album. 
Een eerste reactie zou kunnen zijn: overslaan! Dat kan natuurlijk. 

Ik heb een deel van mijn leven gewijd aan aandacht geven aan het leed van mensen, veroorzaakt door oorlog, door mensen als Hitler en anderen. Het begon bij mij met muziek schrijven vanwege de familieverhalen over hun oorlogservaringen in Duitsland, Japan, IndonesiÎ waarin ik hun gevoelens verbeeld. De eerste openbare vertoning van mijn muziek was in 1995 bij de Brandpunt-uitzending over Srebrenica. Het werd een begin van een lange serie composities over oorlog.

Er zijn veel lessen over de gruwelverhalen en het leed te leren. Veel momenten waarin je zegt: ëtoch niet weer'. 
Mijn bedoeling is deze indrukwekkende momenten vast te leggen. Niet door beelden en verhalen. Dat doe ik al via www.backtonormandy.org over WWII. Maar door middel van muziek zoals in Birds' Darkest Hour en andere producties waarin ik meeleef met hun ellende en verdriet. Zoals nu vanwege de oorlogssituatie in OekraÔne.
Het is geen opgewekte muziek maar het geeft de donkere kant van de mensheid weer. In echte noten...