Birds' Stories

Taboe 1 Ik ben zo'n fantastische docent

Noot van Fred Vogels
Dit verhaal vertel ik na, in de ik-vorm en met eigen woorden. Maar het verhaal is afkomstig van een van mijn vroegere docenten en berust op feiten. Ik vertel dit verhaal ter illustratie van – naar mijn opvatting – één van de taboes (onbespreekbaar) in de sector. Het is aan de lezer om te duiden of er inderdaad sprake is van een taboe. Ben benieuwd.

Vioolles
Daar stond hij ineens in mijn lokaal. Een forse ma ...

Taboe 2: ongewenste intimiteiten

De navolgende verhalen berusten op waarheid, maar vanwege privacyredenen voor de betrokkenen in andere contexten geplaatst. Elke associatie met bestaande personen en situaties zijn dan ook toeval. Alles is in de "ik" vorm geschreven. Mijn persoonlijke betrokkenheid staat volledig los van de "ik" vorm, hoewel ik alle beschreven gevallen ken en daar mijn verhalen op baseer.

Ik vertel deze verhalen om te laten zijn hoe kwetsbaar docenten en leerlingen kunnen zijn in een lessituatie. Het is vaak een taboe om ov ...

Taboe 3: Iedereen vindt ICT belangrijk, niemand heeft er tijd voor (over)

Op het eerste directeurenoverleg en het allereerste agendapunt stond "automatisering". Hoe het agendapunt op de agenda terecht gekomen was, weet ik niet. Dat was voor mijn tijd. Maar de snelheid waarop het agendapunt werd afgevoerd was spreekwoordelijk voor de onmacht van dit overleg om hier een bespreekpunt van te maken. Frustraties over lopende en voorbije implementaties, desinteresse, uiteenlopende visies, misschien wel gebrek daaraan. Voorzichtig heb ik nog wel geprobeerd om iets van mijn achterliggende ervaringen in te brengen, maar het onderwerp is weer voor lange tijd afgevoerd: een taboe. Een taboe waar je niet over praat en vooral binnenshuis houdt.
...

Branche Vereniging Muziek en Tekst in Nederland (BVMTN)

door Fred Vogels

Ik had weinig tijd, daarom is de tekst zo lang geworden. Sorry! Hier stond een stukje over mijn ervaring tijdens plenaire vergaderingen van Buma/Stemra en waarom ik dit heb geschreven. Omwille van de toon, lengte en leesbaarheid heb ik dat nu weggelaten.

The road ahead is empty

De tekst van deze song zegt eigenlijk alles. Zo ook met de toekomst van de Nederlandse componist-tekstschrijver-uitgever. Een ideale situatie, zo dichtbij, zo ver weg. Waar geloven we dan in? Wie behartigt dan onze belangen? Er moet ook brood op de plank. Toch maar een rechtsbijstandsverzekering, waarvan je al bijna zeker weet daar weinig aan te hebben?

...

I dreamt that I dwelt in marble halls. Een melodie die ik ooit ergens in de verte/verleden hoorde en jaren naar op zoek ben geweest, naar wie dat had gemaakt en gezongen. Zo'n prachtige melodie! Ik kijk heel graag naar oude films en luister nog liever naar de filmmuziek uit die tijd. De meesters van de filmmuziek leefden namelijk toen, in de dertiger en veertiger jaren. Opvolgers zijn natuurlijk giganten als John Williams en al die anderen. Maar het blijven natuurlijk de mensen als Max Steiner voor het oorspronkelijke gevoel, die kom je niet meer tegen. Dit filmpje is overigens niet gecomponeerd door Max Steiner maar door Michael Balfe. Hij componeerde deze prachtige melodie. Hij was in 1870 al dood dus de muziek is van voor die tijd. Ik vond de oude partituur of tenminste een transcriptie daarvan nog op internet. 

Op het filmpje zie en hoor je Rosina Lawrence e ...