Bidden is goed. Je hoeft niet eens te geloven om te kunnen bidden. De een gaat naar de Kerk, de ander doet aan yoga, mediteert, zuipt tegen de klippen op. Er zijn ook mensen die doen niks. Geven de schuld aan iets anders. Dat kan. Want dat is makkelijk.

Ik doe aan muziek. Moeilijke tijden heb ik getransformeerd in muziek. Omdat muziek - voor mij - altijd het antwoord is. Voor een ander is het praten, creatief zijn of op een (vecht)sport. Allemaal goed. 

Symfonisch gedicht is zo’n getransformeerd verhaal. Het gaat over echte gebeurtenissen die ik in dit filmpje niet laat zien. Ook niet metaforisch. Gewoon een filmpje met mijn muziek hoe je kunt bidden. In tijden van nood, maar ook in tijden van dankbaarheid. Naar iets van wat van belang is in je bestaan, waaraan je merkt dat je leeft.

Een korte uitleg over onderstaande compositie Symfonisch Gebed. 

Symfonisch Gebed is een compositie uit 2003. Ik vond onlangs een ‘uitgeknepen’ MIDI-versie terug in mijn digitale archief: Symfonisch Gebed heb ik weer uit deze MIDI-file opgebouwd en geïnstrumenteerd. Aan de noten zelf hoefde ik weinig tot niets te doen. Mooie muziek al zeg ik het zelf. Voor mij een reflectie op toen en nu.

Symfonisch Gebed is ontstaan in een situatie waarin ik veel te verduren had. Het verlies van mijn één na oudste zoon die ineens verdween en die ik sindsdien nooit meer heb teruggezien. Zonder reden, zonder aanleiding, zonder iets te zeggen. Ik verloor ook mijn werk en maatschappelijke toekomst op een voor mij zeer onrechtvaardige manier. Daarnaast, mijn gezin dat zich niet thuis voelde in de regio waar we toen woonden. Een ophanden zijnde familiebreuk. Enzovoort, enzovoort. Het ging maar door. 

Ik vluchtte in mijn muziek en schreef veel, schreef het van me af. Over oorlog, over allerlei persoonlijke onderwerpen. Gewoon om therapeutische redenen. Alleen voor mezelf. Symfonisch Gebed is zo’n voorbeeld. Een compositie waarin je kunt horen hoe ik worstel met mijn werkelijkheid van die tijd. De muziek beschrijft hoe ik bid voor vrede met anderen, maar ook hoe ik weer omlaag werd getrokken door mensen die mij/ons kwaad wilden doen. Gevecht ook tegen depressie en agressie. Zoeken naar de waarheid. De muziek eindigt met een citaat uit een liedje waarvan ik de titel niet meer weet. Het laatste woord en bijbehorende noten weet ik nog wel: “Amen”. 

Deze periode en de jaren ervoor en erna waarin ik ook heb moeten leren omgaan met mensen die je willen kwetsen, heeft me veel geleerd. Onbewust, later bewust, begon ik de filosofie van Victor Frankl te begrijpen en op mijzelf toe te passen: “Alles kan van iemand worden afgenomen behalve één ding, de laatste van de menselijke vrijheden, en dat is dat iemand in alle gegeven omstandigheden kan kiezen welke houding hij aanneemt. Elk moment is een keuze.”

Dat moment zit in dit werk tussen de 8:00-9:30 minuten. Het moment dat ik moest kiezen.

En dat probeerde ik met wisselend succes. Mensen vergeven, maar tegelijkertijd trachten situaties te ontlopen die mij (opnieuw) zouden kunnen beschadigen. De ‘vijand’ in de ogen kijken en niet bang zijn, als het niet anders kan. Symfonisch Gebed is dus een belangrijk werk voor mij persoonlijk. Een beginpunt van een zeer productieve periode. Een gebed van iemand die niet kerkelijk is,

Hope you enjoy!