De wintertijd is één van de vier seizoenen die zijn eigen-heden heeft. Vivaldi wist er al raad mee met zijn vier jaargetijden. Zo ook Richard Strauss met zijn Vier Letzte Lieder. Ongetwijfeld zijn er meer componisten die het thema, gespreksonderwerp als we niet meer weten waar we het over moeten hebben, tot de hunne hebben gestempeld. 

Zo kwam deze compositie ook uit de kast. De oorspronkelijke noten uit 2012 bleven grotendeels intakt, maar de hedendaagse samples en bijbehorend plaatje spreekt meer tot de verbeelding (hoop ik). Ik heb wel e.e.e.a veranderd in de instrumentatie, tempo. Maar de essentie bleef hetzelfde.

De winter is een afsluiting, stilstand, het leven bevroren. De winter is ook een voorbode van een nieuw begin, zoals het stromende water in het bevroren landschap. Het water dat uiteindelijk het leven weer zal opwekken. 

Nou ja, met zo'n "New Age" statement kun je de boodschap niet meer missen.