Deze compositie schreef ik ergens aan het begin van dit millenium. Zonder dat ik nu allerlei persoonlijk belevingen wil delen waar de muziek op is gebaseerd, is de essentie het bestaan van cirkels.
Begrippen als innercirkel, cirkel van verbondenheid, verbreken van de cirkel die je veiligheid en liefde bood. Cirkels die verbroken werden, cirkels die - door zijn ronde vorm - oneindig leken. Geen begin en geen eind. Dat beeld werd danig door elkaar geschud. Maar leidde ook weer tot nieuwe cirkels.
De muziek is bij tijd en wijle schurend, moelilijk te verdragen, tenzij je gewend bent om het beeld van de eindigheid als begin van de oneindigheid te willen zien. Ik gebruik voortdurend kleurverloop in de akkoorden zoals ook in het filmpje. De akkoorden veranderen zoals een kleur ook langzaam van tint kan veranderen als je maar langzaam de verf mengt.