Andre Heuvelman ontmoette ik via LinkedIn. Hij had mijn compositie over de Nazikampen gehoord. Hij schreef: Via de pijn naar de droom. Die uitspraak intrigeerde mij.
Al snel kwam ik erachter dat Andre een begaafd trompettist is. Eentje die een volstrekt persoonlijk geluid heeft, een die je overal tussenuit haalt en die bepaald geen kopie is van wie dan ook.
Er ontstond via de chat een leuke uitwisseling over waar we mee bezig zijn waardoor ik hem al wat beter leerde kennen. Zijn optredens voor Paul Witteman en diverse andere gelegenheden completeerde het beeld van een man met veel talent, ambitie en energie.
We maakten een afspraak om elkaar eens in het echt te bekijken en mogelijke ideeën uit te wisselen. Met hulp van Hilke die een heerlijk rijstschotel uit de keuken toverde hadden we een paar creatieve uren.
Ter voorbereiding van zijn bezoek had ik een compositie geschreven, geheel in de geest zoals ik hem tot dan toe had leren kennen. Hoewel Andre als solist en trompettist met het Rotterdams Philharmonisch Orkest speelt, heel wat technische bagage heeft, wilde ik een werk maken wat vooral zijn expressive toon (waarbij de hoge tonen in het begin erg lastig zijn) naar voren zou laten komen.
Elke toon wordt gekleurd door zijn onnavolgbare embouchure (lipspanning en het geluid wat het daarmee voortbrengt). Vandaar allemaal lange noten met verschillende begeleidingen.
1ste deeltje: trompetsolo, meditatief (met klankschaal) zachte strijkers en een glijdende bas.
2de deel: trompetsolo met pianobegeleiding met een modulatie naar een andere toonsoort waardoor de trompet weer heel anders kleurt
3de deel: trompetsolo met begeleiding van kalimba en balafon
4de deel: trompetsolo met begeleiding van piano en vooral nieuwe kleuren (harmonieën) door middel van de strijkers.
De melodie in de vier deeltjes is vrijwel allemaal hetzelfde in verschillende toonsoorten. De expressie van Andre maakt het telkens weer tot een nieuwe, andere ervaring.
Het is een staalkaart geworden met wat ik (Fred Vogels) en Andre Heuvelman samen en voor elkaar kunnen betekenen.
We zijn benieuwd naar jullie reacties. Wellicht een aansporing om meer samen te werken.
Titel is een woordgrapje
spoor = track
4 = voor (Engelse for)
A = Andre
LinkedIn:
Met enige verbazing zie ik mijn vorige post over Andre. Maar liefst ruim 12K aan hits voor een gewoon grapje. Een lookalike van hem die ik ontmoette tijdens mijn bezoek aan de Wiener Philharmoniker. Niet den eersten den besten die reflecteerden. Op zo’n moment zou ik willen begrijpen wat hier gebeurt. André? Het Wonder? Niks verkeerd over André natuurlijk. 5 jaar geleden toen André nog niet zo beroemd was en meer aanraakbaar (hij was in zijn eigen transformatie) maakten we samen dit filmpje met muziek: Spoor 4a. Vertaling: Track for You. Ik geniet nog steeds hoe hij mijn noten wist te transformeren. De uitdaging aanging die ik ook maar uit de hemel plukte, voor hem.
“Toen was muziek nog heel gewoon” Spoor 4a lijkt zijn eigen zoektocht, ik mocht even mee. Ik daagde hem uit. Ik schreef onmogelijke noten in deze compositie. Nou ja, onmogelijk? Nee dus, hij raakte ze allemaal. Hoe hoog, hoe laag? Geen probleem. Zijn eigen boodschap: vertrouw op je innerlijk zelf. Kijk wat er in dat ‘innerlijk’ te beleven valt. Vooral lol, en in ons geval mooie noten. Of ga even samen met mij slapen, vertragen zegt hij. Goed plan zoals ik meer dan 40 jaar geleden ook in Amsterdam in Obibio met mijn concerten, mensen ‘naar hunzelf’ probeerde te bewegen. Het heeft in ieder geval mij geholpen.
Ik hoop nu op minstens 24K aan bezoekers voor deze video met muziek. Voor alle duidelijkheid, het levert mij niks op dan slechts een tribute naar een persoon die ‘op weg’ is. Mocht je willen weten waarnaar hij op weg is, kijk mee met zijn reis en hoe hij dat invult. Ik mocht even meekijken. Ik wens hem alle goeds. Want zijn missie is de moeite waard.
Nu, vijf jaar later, luister ik onbevangen naar deze compositie. Niet gekweld door het proces van creëren en presteren. En kijk ik ook naar het filmpje dat ik in sepia heb gemaakt. Ja, Wouter Koolmees spaart een hoop pecunia uit voor deze NS-PROMO. Mooi gedaan door André met zijn telefooncamera. Maar nog meer vind ik dit een mooi voorbeeld hoe een trompet kan klinken. Iets wat ik toen ook wel wist, maar nu ook nog meer van kan genieten. Ik herinner mij de opgave die ik mezelf stelde. André uitdagen! Geef ‘m iets moeilijks te doen. Maar laat mensen vooral zijn prachtige geluid horen. Zoals ik geniet van andere trompettisten die over de technische hindernissen heenstappen. Veel eigen composities zijn geschreven voor trompet. Misschien alleen al omdat de trompet veel moeilijker is om met je hart te bespelen, je ziel te laten zien. Geen effectinstrument om het Vrijthof mee te vullen, maar een missie. Een missie om hobbels te nemen. Voor de luisteraar: het vraagt tijd om de melodie te absorberen. Zeker als het in verschillenden hoedanigheden wordt geserveerd. Maar dan heb je ook wat.
